مقدمه: بیماری ویلسون یک اختلال ارثی در متابولیسم مس است که با تظاهرات کبدی، عصبی، روانی و در موارد نادر به صورت بیماری همولیتیک ظاهر می شود. مس آزاد سرم می تواند سبب آسیب گلبول قرمز و لیز آن شود که عارضه ای نادر با درگیری حدود کمتر از 10 درصد موارد می باشد. در چنین مواردی معمولا ابتلا کبدی وجود داشته و پیوند کبد می تواند نجات دهنده باشد. در این مقاله یک مورد بیماری ویلسون با تظاهر کم خونی همولیتیک گزارش شده است.مورد: بیمار دختر بچه 8 ساله ای است که به علت درد شکم، یرقان، آنمی و ادرار به رنگ چای بستری شده است. برای وی تشخیص های هپاتیت و فقر گلوکز 6 فسفلات دهیدروژناز مطرح و با توجه به عدم پاسخ بیمار به ترانسفیوژن، بیماری ویلسون مطرح و با مشاهده حلقه Kasyer-Fleischer در قرنیه، بیماری تشخیص داده شد.نتیجه گیری: آنمی همولیتیک حاد یا مزمن یک تظاهر ناشایع و نادر بیماری ویلسون است که در هر کودک به خصوص بالاتر از 5 سال  که با بیماری کبدی یا آنمی همولیتیک مراجعه کند باید این بیماری در تشخیص افتراقی مطرح و در صورت لزوم اقدامات تشخیصی لازم انجام شود.

وبا یک بیماری حاد اسهالی است که عامل آن ویبریوکلرا است. عامل بیماری وبا غیر تهاجمی بوده و اسهال ناشی از آن به وسیله سم کلرا که منجر به ترشح شدید آب و املاح در روده کوچک می شود ایجاد می گردد. پژوهشگران قدرت ارتباط این دو عامل را در میزان ابتلا به بیماری متاثر از شرایط زیست محیطی و سروتیپ عامل بیماری می دانند. لذا ضرورت انجام مطالعات اپیدمیولوژیکی در زمینه ارتباط این دو عامل با ابتلا به بیماری در نقاط مختلف کشور احساس می گردد. این پژوهش به منظور بررسی رابطه گروه خونی و فاکتور Rh با میزان ابتلا به بیماری وبا (نوع اوگاوا) در منطقه ریگان شهرستان بم انجام گرفت.در این پژوهش که به صورت مورد - شاهدی در سال 1381 انجام گرفت، 74 نفری که در اپیدمی سال 1376 در منطقه ریگان شهرستان بم از نظر کلینیکی و آزمایشگاهی آلوده به وبای نوع اوگاوا شناخته شده بودند، به عنوان گروه مورد در نظر گرفته شدند. تعداد 74 نفر از افراد سالم نزدیک ترین خانوار مجاور که از نظر اقتصادی - اجتماعی، سن و جنس مشابه گروه مورد بودند نیز به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. پس از تعیین گروه خونی و Rh افراد دو گروه داده ها توسط نرم افزار SPSS با استفاده از آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.میانگین سنی مردان 4.7 ±11.3 و زنان 5.2± 14.5 سال بوده است. فراوانی گروه های خونی A، B، O و AB در بیماران به ترتیب 14.9، 21.6، 62.6 و 1.3 درصد و در گروه شاهد به ترتیب 32.4، 33.7، 29.7 و 4.2 درصد بوده است. نتایج نشان داد که گروه خونی O حدود 3.8 برابر بیشتر از سایر افراد در معرض خطر ابتلا قرار داشته اند (OR=3.8). براساس نتایج به دست آمده با اطمینان 95 درصد می توان گفت که OR در جامعه در فاصله 1.85 تا 8.19 قرار دارد که بیانگر معنی دار شدن ارتباط بین گروه خونی با ابتلا به بیماری بوده است (P<0.001). نتایج همچنین نشان داد که افراد Rh منفی به میزان 2.3 برابر حساس تر از افراد Rh مثبت بوده اند (OR=2.3). براساس نتایج به دست آمده با اطمینان 95 درصد می توان گفت که OR در جامعه در فاصله 0.78 تا 6.61 قرار دارد که بیانگر معنی دار نشدن ارتباط بین فاکتور Rh با ابتلا به بیماری بوده است. تجزیه و تحلیل داده ها نیز نشان داد که افراد جوان نسبت به افراد مسن در ابتلا به بیماری حساس تر هستند، به طوری که حدود 65 درصد افراد مبتلا به وبا در گروه های سنی زیر 10 سال بوده اند.در پایان توصیه می شود هر گونه اقدامی جهت پیشگیری از این بیماری بیشتر متوجه افراد سنین زیر 10 سال با گروه خونی O در مناطق آندمیک و اپیدمیک گردد.

بیماری همولیتیک ناشی از ناسازگاری ABO یکی از علل شایع ایکتر همولیتیک در نوزادان محسوب می شود. در یک مطالعه آینده نگر به منظور تعیین سیرکلینیکی و انسیدانس بیماری همولیتیک ناشی از ABO، 50 نوزاد متولد شده از مجموع 128 مادر با گروه خونی O که گروههای خونی A یا B داشتند، با 50 نوزاد متولد شده بدون ناسازگاری ABO از نظر بروز ایکتر مورد ارزیابی مقایسه ای قرار گرفتند. کنترل بیلیروبین در همه نوزادان روزانه در طی سه روز اول توسط دستگاه ژاندیس متر انجام می شد. برای نوزادانی که اندکس پوستی بیلیروبین بیشتر یا مساوی 17 داشتند، بیلیروبین سرم و سایر آزمایشات خونی انجام گرفت. در این مطالعه 6 نوزاد از گروه ناسازگاری (12%) و دو نوزاد در گروه کنترل (4%) هیپربیلیروبینمی در محدوده پاتولوژیک داشته اند (بیلیروبین بالاتر از 15mg/dl). با توجه به حدود 60% فراوانی گروههای خونی در جامعه، تصور می شود 24% مادران حامله در خطر ناسازگاری ABO باشند. از طرفی با توجه به خطر همولیتیک 12% در این گروه، انتظار می رود حدود 2.9% کل نوزادان بیماری همولیتیک ثانوی به ناسازگاری ABO پیدا کنند که کمتر از ارقام گزارش شده در سایر مطالعات می باشد.

زمینه و هدف: کیست هیداتید یک بیماری انگلی است که هر قسمتی از بدن را مبتلا می نماید. با این حال بیماری هیداتید دستگاه ادراری تنها در 3-2% موارد دیده می شود که در این میان بیضه ها مکان نادری برای کیست هیداتید هستند که تاکنون تنها سه مورد گزارش شده است. علت ابتلای کمتر بیضه ها توسط کیست هیداتید به خوبی شناخته نشده است. در این تحقیق ما سعی کردیم تا ابتلا بیضه خرگوش به هیداتیدوزیس را بررسی کنیم. روش تحقیق: در این کارآزمایی تجربی، چهارده خرگوش نر سالم که بطور متوسط 2.5-3kg وزن داشتند، بطور تصادفی در دو گروه همگن قرار گرفتند. سپس یک بیضه از هر خرگوش گروه یک با تزریق داخل بیضه ای 0.5ml از رسوبات مایع کیست هیداتید که حاوی پروتواسکولکس های زنده بود، آلوده شد. همچنین 0.5ml از همین مایع به داخل صفاق هفت خرگوش گروه دو تزریق شد. سپس خرگوشها در شرایط عاری از پاتوژن به مدت 10 هفته نگهداری شدند. یک خرگوش از گروه اول (گروه مطالعه) و سه خرگوش از گروه دوم (گروه شاهد) در طی روز اول و دوم بعد از تزریق مردند. در پایان هفته دهم و پس از انجام سونوگرافی، هر دو بیضه خرگوشهای گروه اول خارج شد و همچنین در گروه دوم بعد از لاپاراتومی، از نقاط مشکوک بیوپسی گرفته شد و این نمونه ها بعد از رنگ آمیزی H&E توسط میکروسکوپ نوری مطالعه شد. یافته ها: در بررسی هیستوپاتولوژیک، شواهد ابتلای بیضه به کیست هیداتید شامل اسکولکسها و لایه ژرمیناتیو و جدار کیتینی کیست در بیضه پنج خرگوش از شش خرگوش گروه اول (%83.3) دیده شد و در گروه دوم شواهد ابتلا در صفاق سه خرگوش از چهار خرگوش دیده شد (%75) و در مقایسه آماری تفاوت آشکاری بین دو گروه از نظر ابتلا به هیداتیدوزیس وجود نداشت (P=0.1).نتیجه گیری: علیرغم این نکته که بیضه ها مکان بسیار نادری برای کیست هیداتید هستند، در مدل آزمایشگاهی ایجادشده شواهد ابتلای بیضه به هیداتیدوزیس دیده شد که می تواند مطرح کننده این مساله باشد که سد خونی بیضه ای مانع ابتلای بیضه به کیست هیداتید می شود.

زمینه و هدف: ویتیلیگو یک اختلال دپیگمانته اکتسابی است که شیوع آن در جامعه %2-1 می باشد. با وجود نظریه ها و تئوریهای متفاوت، علت اصلی آن هنوز ناشناخته است. فرایندهای ژنتیکی و گروههای خونی در اتیولوژی ویتیلیگو مطرح شده اند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین ویتیلیگو با گروههای خونی A، B، O و Rh انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مورد- شاهدی، فراوانی گروههای خونی و Rh در 100 بیمار مبتلا به ویتیلیگو (گروه مورد) و 100 نفر از افراد غیر مبتلا به ویتیلیگو که همراه بیمار بودند و به درمانگاههای پوست شهر بیرجند مراجعه کرده بودند، (گروه شاهد) مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه خونی و Rh در هر دو گروه تعیین شد و فراوانی هر گروه خونی در بیماران مبتلا به ویتیلیگو با افراد غیر مبتلا مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای Chi-Square و t در سطح معنی داری P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: گروه خونی %32 از مبتلایان به ویتیلیگو، A، B %33، AB %7 و O %28 بود. در گروه شاهد، درصد این گروههای خونی به ترتیب %43، %21، %13 و %23 بود که این اختلافات از نظر آماری معنی دار بود (c2=6.85, P<0.05) Rh در %87 از گروه مورد و %83 از گروه شاهد، مثبت و در %13 از گروه مورد و %17 از گروه شاهد، منفی بود؛ این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (c2=6.85, P>0.05). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که افراد با گروه خونی B نسبت به سایر گروههای خونی، برای ابتلا به بیماری ویتیلیگو مستعدتر می باشند ولی بین بیماری ویتیلیگو با Rh رابطه معنی داری وجود ندارد.

مقدمه: تدوین و راه اندازی registry یکی از معیارهای مهم برای مدیریت سیستم بهداشتی می باشد. در این مطالعه registry بیماران دیالیز خونی سراسر کشور که فقط حاوی اطلاعات شخصی اندکی از بیماران بودند را گسترش داده و داده های مختلف در رابطه با مسائل اپیدمیولوژیک و معیار های موثر در بررسی وضعیت این بیماران جمع آوری و گزارش گردید.روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی با همکاری مدیریت بیماری های خاص و پیوند اعضاء وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی داده های بیماران همودیالیزی سطح کشور مورد بررسی قرار گرفتند. دراین مطالعه تعداد 18160 بیمار همودیالیزی موجود در 428 بخش دیالیز در سطح کشور بررسی شدند. داده های دموگرافیک، بالینی و آزمایشگاهی در مدت 2 ماه جمع آوری شدند. این اطلاعات شامل:مشخصات فردی، مدت بیماری، علت بیماری، ، کلسیم، PTH، هموگلوبین، فریتین و... بودند. داده ها توسط نرم افزار SPSSv. 18 با استفاده از آزمون تی تست تحلیل شدند.نتایج:.میانگین سن بیماران 67.86±16.7 سال بود. در بررسی علل مختلف بروز ESRD، بیشترین میزان علت بروز را دیابت و پس از ان فشار خون به ترتیب با 37.35 درصد و 23.9 درصد به خود اختصاص دادند. یافته ها نشان دادکه 2.2 درصد بیماران مبتلا به HBS Ag positive و 3.06 درصد به HCVAb positive مبتلا بوده اند. بیشتر بیماران 75.7 درصد در هفته 3 جلسه دیالیز داشتند. سطح هموگلوبین کمتر از 42.3 10mg/dlدرصد بود. و 20.3 درصد آنها سطح کلسیم کمتر از mg/dl 8 داشتند. سطح 22.6PTH درصد بیماران بیش از 300 mg/dl بود.نتیجه گیری:کنترل نامطلوب هموگلوبین، آلبومین، فریتین و... که پیش بینی کننده میزان بقا بیماران همودیالیزی می باشند، درمرگ ومیر و بروز بیماریهای قلبی، عروقی این بیماران تاثیرگذار بوده است. مراقبت از بیماران دیابتی و بیماران با فشار خون بالا میتواند در کاهش ابتلا به ESRD موثر باشد.

زمینه و هدف کروناویروس ها زیرمجموعه کروناویریده ها هستند که از سرماخوردگی معمولی تا بیماری های شدیدتر را شامل می شود. با توجه به اینکه این ویروس در برخی بیماران حتی بدون بیماری زمینه ای علایم شدید ایجاد می کند، احتمال می رود که با خصوصیات فردی بیماران در ارتباط باشد از این رو هدف این مطالعه، بررسی رابطه انواع مزاج ذاتی و گروه خونی بیماران مبتلا به کووید 19 با شدت بیماری بود. مواد و روش ها این مطالعه به صورت مقطعی در سال 1399 در بیمارستان واسعی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی سبزوار انجام شد. 100 نفر از افراد با پی سی آر مثبت در بازه زمانی مطالعه انتخاب شدند. برای هر فرد پرسش نامه مزاج شناسی تکمیل شد. به منظور بررسی گروه خونی 3 سی سی خون وریدی از بیماران گرفته شد. یافته ها در بررسی ارتباط جنس با شدت بیماری مردان 42/2درصد و زنان 38/9درصد در بخش بستری شدند و بیشتر زنان به صورت سرپایی بررسی شدند ولی این تفاوت معنی دار نبود. در مقایسه گروه های خونی، گروه خونی O منفی، کمترین و گروه خونی A مثبت، بیشترین شیوع را داشتند. از نظر شیوع مزاج های تر و خشک، 29/6درصد دارای مزاج تر، 43/2درصد متعادل و 27/2 درصد دارای مزاج خشک بودند. در بررسی مزاج سرد و گرم، 21درصد مزاج سرد 49/4 درصد متعادل و 29/6درصد مزاج گرم داشتند. در بررسی ارتباط مزاج سرد و گرم با شدت بیماری بین 3 گروه مزاجی، ارتباط معنی دار نبود (P = 0. 21). همچنین در بررسی ارتباط مزاج تر و خشک با شدت بیماری، بین سه گروه ارتباط معنی دار نبود (P=0. 09). نتیجه گیری با توجه به این مطالعه، شدت کرونا در مزاج های افراد با مزاج گرم و تر، بیشتر از سایر مزاج ها بود و نیز گروه خونی O منفی، کمترین و گروه خونی Aمثبت، بیشترین شیوع را داشتند که این می تواند در پیش آگهی بیماران، کمک کننده باشد.

مقدمه: آموزش مناسب دانشجویان بالینی پزشکی و آماده نمودن آنان برای تشخیص و درمان مناسب بیماریها از اهداف آموزش پزشکی می باشد. با توجه به شیوع بالای بیماریهای عفونی و با توجه به اهمیت و تطبیق محتوای آموزشی با نیازهای جامعه این مطالعه به منظور سنجش آگاهی های علمی کارورزان پزشکی در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در زمینه تشخیص، درمان و اقدامات پیشگیری چهار بیماری مهم عفونی انجام گردید.روشها: این مطالعه توصیفی با استفاده از پرسشنامه چهار جوابی در زمینه آگاهیهای مربوط به تشخیص، درمان و پیشگیری چهار بیماری عفونی مننژیت، تب مالت، سل و اسهال خونی از 44 نفر از کارورزان رشته پزشکی انجام گردید.یافته ها: میزان آگاهی علمی کارورزان (درصد پاسخهای صحیح) در مورد بیماری چهارگانه عفونی 41 درصد می باشد که این میزان در مورد تب مالت 63 درصد، اسهال خونی 44 درصد، سل 63 درصد و مننژیت 27 درصد است. بین میزان آگاهی علمی کاروزان و تعداد بیماران دیده شده همبستگی آماری معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه: این مطالعه نشان داد که میزان آگاهی علمی کارورزان در زمینه چهار بیماری شایع عفونی کافی نبوده و نیاز به بازنگری برنامه آموزش مدون در زمینه آموزش بیماریهای عفونی دانشجویان رشته پزشکی می‎باشد.

سابقه و هدف: سلیاک به عنوان یک بیماری خود ایمنی غالباً تحت تاثیر فاکتور محیطی گلوتن و فاکتورژنتیکی HLA ایجاد می گردد. با توجه به نقش ایمونولوژیک گروه های خونی، این مطالعه با هدف ارزیابی توزیع گروه های خونی ABO و Rh در بیماران مبتلا به سلیاک در استان آذربایجان غربی- ایران طراحی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، به روش تمام شماری همه 199 مورد ثبت شده در سیستم ریجستری بیماران سلیاکی استان آذربایجان غربی طی سال های 1394 تا 1400 وارد مطالعه شدند. متغیرهای دموگرافیک، مدت زمان ابتلا، گروه خونی، وضعیت بیماری و عوارض بیماری از پرونده الکترونیکی استخراج شد. بیماران از نظر شدت بیماری به سه گروه خفیف (بدون علامت)، متوسط (ساب کلینیکال) و شدید (علایم کلاسیک سلیاک) طبقه بندی و مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه 125 بیمار (62/8%) زن و میانگین سنی بیماران 15/65±37/15 سال بود. 71 نفر (35/7%) گروه خونی O و 171 نفر (58/9%) Rh+ داشتند. بیماران دارای گروه خونی O و A به ترتیب بیشتر به نوع خفیف (80/8%) و متوسط (50/9%) بیماری مبتلا بودند (0/001>p). تفاوت معنی داری بین شدت بیماری با گروه های خونی و Rh مثبت و منفی مشاهده نگردید. نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعه، گروه خونی O بیشترین فراوانی را در بین مبتلایان به سلیاک دارد. علاوه بر آن شدت بیماری در افراد دارای گروه خونی O کمتر از سایر گروه های خونی است.